Tradycja, papiestwo i reforma liturgii. Problematyzacja tradycji w Kościele katolickim a dialog z prawosławiem
Nie chodzi nawet o to, że pojęcie tradycji zniknęło z katolickiego słownika, ale że funkcjonuje ono w nim jako kategoria niejasna i nienormatywna.
Odrzucenie wojny sprawiedliwej, czyli o niesprawiedliwości
Stanowisku Papieża Franciszka w sprawie rosyjskiego ataku na Ukrainę.
Nowy Doktor Kościoła albo czy Papież Franciszek wie, co robi?
Franciszek ogłosił Doktorem Kościoła świętego, którego poglądy i aktywność można potraktować jako antytezy jego własnych.
Jak nie prowadzić dialogu międzyreligijnego. Jonathana Sacksa, "Not in God's Name"
Jeżeli wszyscy czołowi myśliciele zatroskani o pokój między wyznawcami różnych tradycji religijnych i specjaliści od dialogu reprezentują ten sam lub analogiczny paradygmat myślenia, co autor Not in God’s Name, to dialog ten ma jeszcze mniej sensu.
„Sprzeczna z reformą”, czyli o anachronizmach arcybiskupa Roche’a
Jednym z elementów, który czyni obecnie bycie członkiem Kościoła katolickiego doświadczeniem rozpaczliwie ekscytującym jest fakt, iż stosunkowo często towarzyszy temu poczucie zażenowania
Traditionis custodes i „Reset” abp. Rysia, czyli o pustosłowiu
Na tradycjonalistów nasz nieśmiały Ojciec Święty wystosował paragrafy, a o dbanie o nieekscentryczność i wierność księgom liturgicznym tylko biskupów poprosił. Paragrafy trzeba wyegzekwować. A prośby?
O liturgii tradycyjnej, reformie, tradycjonalistach i Traditionis custodes – wybrane kwestie dyskutowane
Odpowiadamy na kwestie dyskutowane w internecie.
Traditionis custodes, czyli problem konkurencyjnych koncepcji jedności
Sprzeciw nie wynika po prostu z nieposłuszeństwa, jakby sprzeciwiający się byli niegrzecznymi bachorami albo pełnymi pychy arogantami, ale z innego rozumienia samej fundamentalnej zasady jedności.
O. Arturo Sosa SJ w pułapce kultury, czyli teologia sekularyzacji na mieliźnie
Trudno mi jednak pozbyć się odczucia, że w obu przypadkach mamy do czynienia z jakimś analogicznym mentalnym zastopowaniem.
Niekończące się lata siedemdziesiąte, czyli długi sen o. Thomasa Reese’a SJ
Reese doskonale wie, w jakim znajduje się momencie, jego zasadniczą motywacją jest przecież troska o „przyszłość reformy liturgicznej”, którą procesy ostatnich dekad przekierowały na niedopuszczalne jego zdaniem tory.
Epifania apokryficzna
Zastanawiam się na ile ten misteryjno-inicjacyjny wymiar Epifanii, był kiedykolwiek obecny na Zachodzie.
Visibilia et invisibilia, czyli o pewnym rozróżnieniu
Zgodnie z jej logiką, wszystko, ale to absolutnie wszystko co jest widzialne, jest też ludzkie i zmienne.
Czym jest muzyka sakralna? Teorie sacrum a muzyka
Czym zatem jest muzyka sakralna? Idąc za dokonanymi tu generalizacjami można by powiedzieć krótko: jest to muzyka rytualna, tradycyjna i dająca doświadczenie transcendencji.
Od Kościoła tradycji do Kościoła relacji, czyli o teologizacji socjologii
O teologizacji hipotez socjologicznych w wypowiedzi bp Damian Muskusa.
Liturgie feministyczne, czyli jak otworzyć, aby zatrzasnąć na amen
W tej podszytej hermeneutyką podejrzeń i teorią wyłączności podmiotu koncepcji uderzający jest jej anty-uniwersalistyczny i zamykający charakter.
„Duch liturgii” według Bugniniego i tomizm Amoris Laetitia, czyli apofatyczna teoria tradycji
Tomasz Dekert - apofatycznie - pisze o tym czym tradycja nie jest.
Claude Lévi-Strauss a problemy Novus Ordo Missae
Wierni mają być pełni radości paschalnej, ale bez Paschy.
Między „starym” a „nowym” tradycjonalizmem – odpowiedź Łukaszowi Kożuchowskiemu
Jeśli Kożuchowski trafnie opisuje stan umysłu i motywacje katolików „nowotradycyjnych”, to wcale nie mam poczucia, że jest to ruch w dobrą stronę.
Bonhoeffer o führerze, czyli mesjanistyczna koncepcja papiestwa
Papież stałby się faktycznie „wodzem”, którego władza, jak ujmuje to komentujący myśl Bonhoeffera Metaxas, „nie podlega niczemu".
Czy naprawdę liczy się tylko to, co powiedział Jezus, czyli rudymentarnie o Piśmie i Tradycji
O tym, dlaczego nie ma Pisma Świętego bez Tradycji.
Franciszek i „Ojciec chrzestny”, czyli o pewnym banale
„Towarzyszenie” oznacza tu nic innego, jak wyciszenie potencjalnych niepokojów sumienia. Rzecz kojarzoną raczej z działaniem złego, niż z posługą duszpasterską.
Glosa w sprawie „Różańca do granic”
Do akcji byłem nastawiony pozytywnie, nie budziła we mnie tych samych skojarzeń i obaw, a nawet gdyby chcieć uznać, że jej mocno symboliczny charakter ma w sobie rzeczywiście jakiś element „magiczności”, to nie byłbym skłonny uznawać tego za coś niestosownego.
