Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy.

 

Z pewną przykrością obserwuję okołolitugiczne komentarze ks. Dariusza Piórkowskiego SI, które umieszcza na profilu na facebooku. Jego dezynwoltura powoduje, że sam chyba czasami nie zdaje sobie sprawy z tego, że pisze o liturgii. Ostatnio postanowił poznęcać się nad taką oto modlitwą:

Boże, Ty w niewysłowionej opatrzności wybrałeś świętego Józefa na oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, spraw, abyśmy oddając mu na ziemi cześć jako opiekunowi, zasłużyli na jego orędownictwo w niebie.

Ma rację ks. Piórkowski, że modlitwa ta kończy odmawianie Litanii do św Józefa. Umknęło mu jednak, że to modlitwa mszalna, kolekta Mszy wotywnej o św. Józefie, w jak najbardziej zwyczajnym Mszale Rzymskim, tym ułożonym z mandatu św. Pawła VI i zrewidowanym za św. Jana Pawła II. 

W oryginale brzmi tak: 

Deus, qui ineffábili providéntia beátum Ioseph sanctíssimae Genetrícis Fílii tui sponsum elígere dignátus es, praesta, quaesumus, ut, quem protectórem venerámur in terris, intercessórem habére mereámur in caelis.

Na marginesie zauważmy, że w przypadku polskiego tekstu jest to, co rzadko się zdarza, bardzo dobre tłumaczenie. Sądzę co prawda, że zamiast “wybrałeś” powinno być “raczyłeś wybrać”, ale to ledwie drobna usterka.

Ks. Piórkowskiego bardzo denerwuje wzmianka o zasługiwaniu, po łacinie ut mereamur (konjunktiw 1 os. l. mn. od mereor). Wygląda na to, że i kult świętych troszkę mu doskwiera, ale przede wszystkim irytuje go to zasługiwanie. 

Z jednej strony to nieco zabawne, że muszę bronić teologii zasługi przed jezuitą, członkiem zakonu historycznie podejrzewanego o przynajmniej semipelagianizm, a przez to kwestionowanie wyłączności łaski Bożej w zbawieniu człowieka.

Z drugiej zaś słaba orientacja w liturgii,w zupełności ze stereotypem jezuity jest zgodna.

Warto zauważyć, że jeżeli ks. Piórkowski chce z zasługiwaniem walczyć, to wielkich szans powodzenia raczej nie ma. Mszał, o którym wyżej, różnych form czasownika mereor (głównie wspomnianego mereamur)  i rzeczownika meritum (głównie meritis - zasługami, ablatiwus l. mn.) używa około dwustu razy. Może nieco mniej niż Mszał dawniejszy, ale i w tamtym modlitwa o św. Józefie się znajdowała w tej samej funkcji. Z jedną różnicą – zamiast Fílii tui, Twojego syna, jest tuae, Twojej. Modlitwa kierowana jest bowiem nie tak jak obecnie do Boga Ojca, ale do Boga Syna.

Oczywiście jest jasne, że sami z siebie nic nie możemy! Oprócz łaski wiary istnieje jednak łaska uczynkowa. “Wiara bez uczynków, martwą jest sama w sobie” (Jk 2, 17).

Odpowiadając na łaskę uczynkową zasługujemy, święci którzy orędują za nami mogą to czynić poprzez zasługi, które zgromadzili odpowiadając na łaskę Bożą. 

Nie powinny to być dla kapłana i jezuity żadne arkana, ale widać w obecnym chaosie najoczywistsze zdałoby się sprawy nie są dla wszystkich jasne.

Może zatem nie będzie mi poczytane za zbytnią pewność siebie, jeśli zachęcę ks. Piórkowskiego do zapoznania się z paragrafami od 2006 do 2011 w Katechizmie Kościoła Katolickiego, z których fragment cytuję poniżej:

Modlitwa wyraża naszą potrzebę łaski dla czynów zasługujących.

Tytuł tego artykułu to swobodny przekład fragmentu modlitwy po Komunii z formularza Mszy na 22 grudnia w Mszale św. Pawła VI.

Piotr Chrzanowski

 

Drogi Czytelniku, prenumerata to potrzebna forma wsparcia pracy redakcji "Christianitas", w sytuacji gdy wszystkie nasze teksty udostępniamy online. Cała wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój naszego medium, nic nie zostaje u pośredników, a pismo jest dostarczane do skrzynki pocztowej na koszt redakcji. Co więcej, do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Zachęcamy do zamawiania prenumeraty już teraz. Wszystkie informacje wszystkie informacje znajdują się TUTAJ.