Święty Jan Paweł II mówił trzydzieści pięć lat temu o dzieciach przystępujących do I Komunii świętej:

 

Pragnę dziś z okazji naszego południowego spotkania na « Regina coeli » skierować myśli i serca wszystkich obecnych i tych, którzy towarzyszą nam za pośrednictwem radia i TV, ku dzieciom - chłopcom i dziewczętom - którzy w tym roku po raz pierwszy przystępują do Komunii Świętej. […]

 

Jakiż to doniosły moment w życiu młodego chrześcijanina, gdy dane mu jest po raz pierwszy stać się uczestnikiem tego Sa­kramentu, w którym Pan Jezus pozostawił nam widoczny znak swej boskiej miłości, tej miłości, którą umiłował nas aż do śmier­ci. Tej miłości, która jest największym oczekiwaniem serca ludz­kiego, a - gdy się w nim przyjmie - jest jego największą potęgą i mocą. Tę właśnie miłość Chrystus Pan zaszczepia w dziecięcych sercach przez Sakrament swego Ciała i Krwi.

 

Jakże bardzo zależy nam na tym, ażeby spełniło się w tym roku oczekiwanie tylu dziecięcych serc i ażeby pierwsza Komunia Św. stała się dla nich początkiem tej mocy ducha, do której będą mogli sięgać przez całe życie. Właśnie dlatego tak doniosły jest cały okres przygotowania do I Komunii Św., które przede wszyst­kim polega na gruntownej katechezie. Pamiętam z własnych do­świadczeń duszpasterskich, gdy byłem jeszcze młodym kapłanem, jaką radość znajdowaliśmy wspólnie z dziećmi, a także wspólnie z ich rodzicami, w tym przygotowaniu. Pamiętam mojego pierw­szego proboszcza, sędziwego kapłana, który zawsze o tym przygo­towaniu mówił jako o zadaniu duszpasterskim szczególnej wagi. Nie może zresztą być inaczej. Przygotowując dzieci do pierwszej Komunii Św. wprowadzamy je w główną tajemnicę życia chrześ­cijańskiego. Ukazujemy, jak wielka jest godność człowieka, jego nieśmiertelnej duszy, skoro ma ona stać się mieszkaniem Boga. Uczymy wreszcie wrażliwości sumienia, gdy przygotowanie do Komunii Św. łączy się z rachunkiem sumienia, żalem za grzechy, z sakramentem pokuty.

 

Trzeba, ażeby w tym doniosłym wydarzeniu w życiu młodego chrześcijanina uczestniczyła jego najbliższa rodzina. Wszyscy zaś, a przede wszystkim rodzice, niech przywiązują tutaj największą wagę do tego, co istotne, do treści ściśle religijnej i sakramen­talnej, tak aby zewnętrzna strona I Komunii Św. nie przesłoniła treści. Jest ona również potrzebna, ale zawsze w stosownych granicach.

 

I Komunia Św. powinna odbywać się w parafiach własnych tych dzieci, które ją przyjmują. Jeśli bowiem jest ona doniosłym wydarzeniem w życiu chrześcijańskiej rodziny, to równocześnie jest takim wydarzeniem w życiu parafii. […]

 

Polecam modlitwie wszystkich tu obecnych i całego Rzymu te dzieci, które w tym roku przystępują po raz pierwszy do Stołu Pańskiego. A może bardziej jeszcze polecam te wszystkie dzieci na świecie, które z jakichkolwiek powodów nie mogą zaznać tego szczęścia.

 

Jan Paweł II

 

(rozważanie przed modlitwą Regina caeli, Rzym, 13.5.1979)

 

oprac. Paweł Milcarek