W maju 1981, na dziesięć dni przed zamachem na jego życie święty Jan Paweł II mówił w rozważaniu o działaniu Ducha Świętego:

 

«... I poczęła z Ducha Świętego ».

 

Maryja poczęła z Ducha Świętego Tego, który - ukrzyżo­wany i złożony do grobu - zmartwychwstał, objawiając moc owego Ducha i przynosząc Go jako Dar dla apostołów zgroma­dzonych w Wieczerniku, dla Kościoła, wreszcie dla nas… […]

Duch jest ukazany jako dar Boga w Piśmie Świętym: « qui locutus est per prophetas: który mówił przez proroków » - tak mówimy i wyznajemy w Credo, które poprzez wieki przekazuje sformułowanie I Soboru Konstantynopolitańskiego. To Duch Święty, poprzez święte stronice, mówi nam o Bogu, otwiera nam serce Boga, za pośrednictwem biblijnego i prorockiego natchnienia objawienia « nawet głębokości Boga samego », na wszystkich etapach historii zbawienia. […]

Duch jest darem Boga, który dokonuje Wcielenia Słowa w niepokalanym łonie Maryi Panny. Słowo Boże, powierzone Pismu za pośrednictwem Ducha, za Jego także pośrednictwem stało się Ciałem, stało się człowiekiem: et Verbum caro factum est. […]

 

Za sprawą Ducha Świętego słowo stało się ciałem i zamiesz­kało między nami: w pełni czasu zstąpił On na Najświętszą Maryję, moc Najwyższego rozpostarła nad Nią swój cień i tak dokonało się centralne wydarzenie dziejów świata. Nigdy nie podziękujemy wystarczająco za ten dar, przez który Chrystus stał się naszym « towarzyszem drogi », odbył z nami swoją drogę, jak przypomina ewangelia dzisiejszej niedzieli, Ewangelia Emaus. Pośród chmur, które czasem zdają się zbierać nad ludzkością, nad współżyciem społecznym, nad samą ludzką cywilizacją, prośmy, pobudzeni przez Ducha: « Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczo­rowi ». Tylko Chrystus jest naszym zbawieniem, naszym po­kojem, naszą radością.

 

Duch jest darem Boga w « dzieleniu chleba », w Eucharystii. Duch Święty, który przyćmiewa sobą nawet nasze ołtarze; przez działanie Tego, którego przyzywamy w modlitwie eucharystycznej (epikleza), po wypowiedzeniu słów konsekracji chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. W dawnej sztuce chrześcijańskiej tabernakulum posiadało nierzadko postać gołębia, by ukazać tajemnicze działanie przemieniające, które Duch Święty sprawuje w tajemnicach eucharystycznych, a także Jego cichą obecność na ołtarzach; istnieje bowiem ścisły związek pomiędzy Duchem Świętym a Eucharystią, w której - jak mówi Sobór Watykański II - « zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha i chleb żywy, który przez Ciało swoje ożywione i ożywiające Duchem Świętym daje życie ludziom ». […]

 

Jan Paweł II

 

(rozważanie przed modlitwą Regina caeli, Rzym, 3 maja 1981)

 

oprac. Paweł Milcarek