Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy.

*

„Przed Michałem mają być siewy w kraju całem”.

Koniec września nie różni się w tym roku od ostatnich dni wcześniejszych letnich miesięcy. Tylko krótszy dzień i zmrok, zaglądający przez okna kościoła w trakcie mszy wieczornej przypominają o biegu kalendarza. Niegdyś, do dnia św. Michała Archanioła wszystko było już uprzątnięte z gruntów, a cała ozimina posiana. Skoro zaś na polach było pusto, zwierząt w obejściach nie karmiono już paszą z zapasów, ale wypuszczano na wypas. Wielki Archanioł czuwał więc podczas jutrzni i nieszporów nad łąkami zatopionymi w chłodnych mgłach i doglądał pasące się bydło, któremu aż do wczesnej wiosny gospodarze pozwali chodzić także po cudzych polach.

Wśród tych porannych mgieł wybrzmiewają 29 września strofy hymnu laudesów:

Angelus pacis Míchaël in ædes/ Cǽlitus nostras véniat, serénæ/ Auctor ut pacis lacrimósa in orcum/ Bella reléget - Anioł pokoju Michał niechaj z nieba/ Przyjdzie do domów naszych/ Aby jako sprawca radosnego pokoju/ Żałosne wojny oddalił do piekła.

Gdy blask dnia powoli rozjaśni jesienny horyzont, wnętrza świątyń dodatkowo rozjaśnią białe szaty kapłana, używane na to święto oznaczone w starym kalendarzu liturgicznym jako 1 klasy. Popłyną od ołtarza słowa antyfony na wejście, a następnie graduału z psalmu 103:

Benedícite Dóminum, omnes Angeli eius: poténtes virtúte, qui fácitis verbum eius, ad audiéndam vocem sermónum eius - Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, pełni mocy bohaterowie, wykonujący Jego rozkazy, by słuchać głosu Jego słowa.

Włączając się wraz arcystrategiem wojsk anielskich w wieczną liturgię łączącą niebo i ziemię, przystępujemy do duchowych zmagań, słysząc fragment z 18 rozdziału Ewangelii św. Mateusza:

Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim.

Archanioł nie tylko strzeże i broni, ale ogłasza też odmianę. Jest heroldem niespodziewanych wiadomości, które mogą nadać życiu zupełnie nowy kierunek. Co nam przynosi dzisiaj, gdy nową porę roku ledwo dostrzegamy, a przychodzące szybciej wieczory i noce oświetlane pierwszą jesienną pełnią księżyca wciąż niosą ciepło lata? Odpowiedzi szukamy w porze nadejścia nieszporów, gdy pośród zapalonych świec zabrzmi proklamacja hymnu:

Tibi mille densa míllium/ Ducum coróna mílitat;/ Sed éxplicat victor Crucem/ Míchaël salútis sígnifer /Wkoło Ciebie sług miliony,/Tłum anielskich wodzów krąży,/Lecz znak Krzyża wywieszony, Dzierży Michał, ich chorąży.

Nie wiemy kiedy przyjdzie w tym roku ta prawdziwa jesień z obrazów Chełmońskiego i Millaisa. Kreśląca gdzieś za widnokręgiem już delikatne ogniki zaduszkowych i listopadowych świateł. Na razie idziemy ze św. Michałem Archaniołem przez puste i wciąż rozgrzane słońcem pola, mijając przydrożne i codzienne krzyże, spełnione i niespełnione nadzieje, wysłuchane i czekające na rozstrzygnięcie modlitwy. Idziemy wierząc, że dojdziemy z patronem przedostatniego dnia września tam, gdzie barwy miesięcy i pór roku zbiegną się w wiekuistej pieśni chwały śpiewanej przez chóry aniołów i całą wspólnotę zbawienia.

Łukasz Kobeszko

Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy.