Hymny o świętym Grzegorzu Wielkim

Hymnus (ad laudes)

Hymn laudesowy

Mella cor obdulcántia.
Tua distíllant lábia:
Fragrántum vim arómatum
Tuum vincit elóquium.

Dla duszy przesłodkie miody
skapują z ust twych, a mowy,
którymi budzisz w nas wiarę,
czarowną wonią tchną całe.

Scriptúræ sacræ mýstica
mire solvis ænígmata,
excelsáque mystéria
te docet ipsa Véritas.

Mistyczne Pisma Świętego
treści rozumiesz dlatego,
że Prawda uczy cię czytać,
by sens misteriów przenikać.

Tu nactus apostólicam
Vicem simul et glóriam:
Nos solve culpæ néxibus,
Redde polórum sédibus.

A wreszcie niebiańska chwała
moc apostolską ci dała,
byś grzechy od nas oddalił,
a dusze na wieczność ocalił.

O póntifex egrégie,
lux et decus Ecclésiæ,
non sinas in perículis
quos tot mandátis ínstruis.

Arcykapłanie wspaniały,
twe cnoty przyozdabiały
Kościół, więc prowadź nas dobrze
i ratuj dusze pobożne.

Sit Patri laus ingénito,
sit decus Unigénito,
sit utriúsque párili
maiéstas summa Flámini.

Niech Ojca niezrodzonego,
Syna jednorodzonego
i równe im obu Tchnienie
wysławia wciąż dziękczynienie. Amen.

Hymnus (ad vesperas)

Hymn nieszporny

Anglórum iam apóstolus,
nunc angelórum sócius,
ut tunc, Gregóri, géntibus,
succúrre iam credéntibus.

Niegdyś Anglików apostoł,
teraz aniołów towarzysz;
przyjdź, pomóż ludom, Grzegorzu,
gdy prawą wiarę wyznały.

Tu largas opum cópias
omnémque mundi glóriam
spernis, ut inops ínopem
Iesum sequáris príncipem.

Bujnymi ziemi dobrami
i sławą świata pogardzasz,
wolisz u biednych być biednym,
za Księciem ubogim podążasz.

Vidétur egens náufragus,
Dum stipem petit Angelus;
Tu munus jam post géminum,
Prǽbes et vas argénteum.

Przed tobą staje rozbitek,
żebrząc, a był to anioł,
z sakwy podwójnie mu sypiesz
i dajesz srebrzystą misę.

Ex hoc te Christus témpore
suæ præfert Ecclésiæ;
sic Petri gradum pércipis,
cuius et normam séqueris.

A później Chrystus cię stawia
na przedzie swego Kościoła,
byś objął Piotra urzędy
i jego zasad przestrzegał.

O póntifex egrégie,
lux et decus Ecclésiæ,
non sinas in perículis
quos tot mandátis ínstruis.

Arcykapłanie przesławny,
klejnocie owczarni, blasku,
mądrością prowadź przez życie
bądź blisko w trwogi godzinie.

Sit Patri laus ingénito,
sit decus Unigénito,
sit utriúsque párili
maiéstas summa Flámini.

Niech Ojcu niezrodzonemu,
Jednorodzonemu Synowi,
Tchnieniu, co równe im Obu
podzięki wznoszą się stale. Amen.